بررسی اثر مواد جاذب رطوبت بر تأمین آب درختکاری در مناطق نیمه خشک

برای افزایش کارایی در مصرف آب از طریق اقدامات مختلف به ویژه حفظ رطوبت و افزایش نگهداری آب در خاک، تحقیقات زیادی صورت گرفته است. این پژوهش برای بررسی کاهش رواناب سطحی و نفوذ عمقی جهت افزایش بهره‌برداری از آب باران در محل بارش با استفاده از مواد شیمیایی جاذب رطوبت با هدف تأمین آب مورد نیاز درختان و کاهش تأثیرات زیان‌بار خشک‌سالی، انجام شده است. در این پژوهش پس از سفارش تولید مواد جاذب رطوبت، نسبت به پیاده کردن نقشه طرح در سه آزمایش جداگانه هر کدام در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و پنج تیمار شامل صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 گرم از مواد نامبرده و برای سه گونه از درختان مثمر شامل بادام، پسته و مو اقدام گردید. سه ویژگی مورد نظر در زنده‌مانی نهال‌ها شامل قطر یقه، ارتفاع و میزان تاج پوشش آن‌ها طی دو سال و در چهار مرحله اندازه‌گیری شد. نتایج نشان می‌دهد که گونه‌های نهال‌ها با توجه به خصوصیات ژنتیکی و فیزیولوژیکی اختلاف معنی‌داری در زنده‌مانی از خود بروز داده‌اند و گونه‌ مو دارای کمترین زنده‌مانی و بادام و پسته دارای بیشترین زنده‌مانی بوده‌اند. توصیه‌هایی از جمله ادامه دادن طرح حاضر و اجرای طرح‌های پژوهشی مشابه در خاک‌های با بافت سبک و شنی و نیز در کشت‌های گلخانه‌ای ارائه شده است.